Dugun

Dun ilk defa gozumuzu karartip Alpi gece annemlere biraktik ve Canin abisinin dugunune apar topar kendimizi attik. Pazar aksami, guzel bogaz yolunda trafige takili telasli ama keyifli bir taksi turundan sonra guzelim Istanbulun insanin icine isleyen canim bogazinin bi kosesine ilismis otelimize gittik. Es dost, uzun suredir gorulemeyen akrabalar, bogaz esintisinde guzelim manzaraya karsi yapilan rahatlatici minik muhabetler, gelin damat odasina kucuk bi kacamak, masaya gelip giden birbirinden guzel mezeleri canim saraplari melul melul seyrederken yudumladigim 1 damacana su, sahitler nikah ilk dans derken birden Canin cebi aci aci caldi biz de Alpin uyumak yerine evde aglamaktan kipkirmizi kesilmis bir sekilde bizi - daha dogrusu emecegi sut uretme tesislerini- bekledigini ogrendik. Telasli ve keyifsiz bir taksi turunun ardindan kosarak kendimi kapidan iceri atinca dun ilk kez gercekten anne gibi hissettim. Kapidan telasla giren sac bas birbirine girmis vicdan azabiyla beti benzi atmis kadini gorunce Alpin birden sevincle annemin kucaginda hoplamasiyla yuzunde beliren sevinc-sitem karisik tuhaf ifadedeydi butun keramet. Kendimizi apar topar yataga attik, mutlulugu o yorgunlukla ben vicdan azabiyla harman yaptim uykuya dalmadan evvel.

Kitaplarim geldi cok evindim ama Alpi sallarken 3-5 sayfa okuyunca hemen gozlerim kapaniyor uykusuzluktan.