Once / Sonra

Bu haftasonu hersey ruya gibiydi, herbiri baslibasina blog yazisi olmayi hakeden ilkleri yasadik:

1.Cuma gunu ilk kez Alpe HAYIR demeyi ogrenmeye basladim, o kucagimizda keyif turu atmak icin eliyle gitmek istedigi yonu isaret edip bize homu homur direktifler verirken, 5 ayda geometrik bi hizla artarak 8 kgya ulasan danamizin agirligina artik dayanamayan belimden de aldigim kuvvetle ben gun boyu Alpe Hayir, Hayir, HAAYIR diye diye dolandim durdum. Henuz hayiri tam anlayacak ayina ulasmasa da Alp gelisiminin o en kritik noktasina varmadan benim once ona hayir demeyi ogrenebilmem gerekiyor. Ilkokulda yazmayi ogrenen cocuklarin ayni sIkIcI kelimeyi anlamsizca bir tam sayfayi dolduracak sekilde yazip durmalari gibi birsey oglunuzun artan homurtulari esliginde evde durmadan hayir diye diye dolanmak .

2.Cumartesi gunu Alpi anneme birakip Canla arkamiza bakmadan KACTIK. 5 aylik bir bebekle gayet olagan sayilabilecek bu durum bizim icin uzaya mekik firlatmak gibi bisey cunku Alp hala biberonla beslenmeyi reddediyor. 5 aylik omru hayatinda oglumdan ilk kez ayrilip Canla Kadikoyde kostura kostura islerimizi halletmeye calisirken yeniden kalabaliklarin arasina karistigim icin cocuklar gibi sendim. Aksam, annemi saci basi dagilmis vaziyette Alpi de onune konan biberonu onun kafasina firlatirken bulacagimdan emin bi sekilde eve dondugumuzde Alp annemin kucaginda, ictigi bi biberon dolusu mamanin ustune cektigi uykusundan yeni uyanmis bizi bekliyodu.

3.Pazar aksami Alpi salincaginda sallarken Photoshopta fotoraflarla oynamanin yeni yeni yollarini kesfettim, elinde bi tirmik bi kova parktaki kumlari eseleyen cocuklarin keyfini aratmayan bi ruh haliyle gun boyu fotolarla oynadim durdum.

PS oncesi - oncesi de fena degilmis :)

PS sonrasi - Hollywood efekti diye tabir edilen efekt